Rijden op een legende (!?)

Gepubliceerd op 5 oktober 2021 om 21:23

Ik moet het zeggen en toegeven, ja ik ben een Triumph liefhebber. Een sportieve rijder ben ik niet maar ik hou wel van soepel doorrijden. De Speed Triple en de Street Triple zijn mooi, maar niet echt aan mij besteed qua power en zitpositie. De Street Twin rijdt goed, heeft genoeg koppel om overal mee te komen en verrassend genoeg bagage mogelijkheden. De Tiger Sport, tja dat is het werkpaard.

 

Enne, het is best wel een beetje spannend. De Trident is natuurlijk een legende. 50 jaar geleden wonnen de Tridents allerlei races, de 24 uur van Le Mans, de Bol’d Or, Daytona en versloegen mannen als John Cooper de andere legende, Agostini op zijn MV Augusta…. Enne, de Tridents van de vroeg jaren 90 waren ook geen katje om zonder handschoenen aan te pakken.

 

Eindelijk paste het in de agenda om een proefronde te rijden. Van Brabant Motors de Trident gereden. Ff pas zitten en het zit als gegoten voor mijn formaat (1.70m) Knieën tegen de beplating, armen ligt gebogen, zit rechtop. Zo her en der zie je gewoon dat er aandacht besteed is aan de afwerking zoals Triumph dat kan.

 

Contact aan! Meteen valt op dat het display goed afleesbaar is. Er zijn best wel wat details, maar het beeld is rustig. Start! Meteen valt het rustige geluid op. Natuurlijk, het is “maar” een 660 cc 3-clinder, maar de oudere Streets waar deze motor van afgeleid is, waren toch rauwer. Zo blijken 15 jaar ontwikkeling zijn vruchten af te werpen.

 

Op pad maar. Meteen valt het rustige rijgedrag op. Hij reageert niet nerveus als de Street Triple (ik vergelijk het even met de 1e generatie Street Triple). Ik denk dat ik het rijgedrag meer mag vergelijken met de Street Twin. Ondanks de kleinere cilinderinhoud en de enkele injector valt de versnelling in hogere versnellingen niet tegen, je hoeft niet als een gek te schakelen om een gat dicht te rijden.

 

Ik snap dat dit de instapmotor van Triumph is, het is een allemansvriend. Hij komt nergens te kort, hij gaat prima mee in het verkeer. De vering is behoorlijk goed afgesteld. Dat moet ook wel want behalve de veervoorspanning is niets in te stellen. Hij reageert beter op de korte hobbels in vergelijking tot mijn Street Twin (toen die nog standaard was).

 

De zithouding werkt ook prima. Ondanks het feit dat er geen scherm op zit, heb ik niet het gevoel van de motor af te waaien maar ook niet het gevoel dat ik veel gas moet geven om de druk van de polsen te houden. De hardheid van het zadel is goed. Hij is niet zo zacht als de Street Twin maar zeker niet zo hard als dat van de Benelli 752s. Ik denk dat het goed toeven is op de Trident. 

 

De motor lijkt zuinig te zijn. 3,5 tot 4.5 liter op 100km. Wanneer je de legale snelheden aanhoudt. Wanneer je daarboven gaat dan gaat die flink benzine verbruiken. Dat herken ik ook bij de Street Twin. Bij mijn Tigers zie ik weinig verschil in verbruik tussen 100km/h en 130 km/h. Bij de Trident wel.

 

Er is een maar…… Is mis wat! Wanneer ik de snelweg op rijd en gas wil geven dan mis is een “umpf” een beetje drang naar voren. De Street Twin en Triples geven beleving wanneer je gas geeft, de Benelli ook, maar de Trident is doods. Ik mis hier echt het karakter om met een mooi Triple geluid en gevoel vaart te maken. Jammer, dat was toch wat een Trident was, een motor met een rauw randje!

 

Al met al een fijne toerfiets voor de zondagmiddag, voor de zomeravond, voor lekker toeren. Triumph heeft het (weer) goed gedaan. Het is geen legende voor mij, maarruh hé, ik ben ook wel een beetje van "vroeger". Het is gewoon een fijne motor.